റംസാന്‍-ഓര്‍മ്മകളിലൂടെ
ജീവിതത്തിലെ ഒരോ അനുഭവങ്ങളും കടന്ന് വരുന്നത് തന്നെ സമാനനുഭവങ്ങളുടെ ഒരു ചങ്ങലയും കൊണ്ടാണ്,മണ്ണിലിട്ട കാന്തത്തിലേക്ക് ഓടിയടുക്കുന്ന ഇരുമ്പ് തരികളെപ്പോലെ.നോമ്പുകാലവും അതില്‍ നിന്നൊട്ടും വ്യത്യസ്തമല്ല.
പുലര്‍ച്ച അത്താഴത്തിനായി ഉമ്മാക്ക് കൂട്ടിനെഴുന്നേറ്റിരുന്നതാണ് നോമ്പിനെ കുറിച്ചുള്ള ആദ്യത്തെ ഓര്‍മ്മ.പിന്നെ ഞങ്ങള്‍ കുട്ടികളെയെല്ലാം അടുത്ത് വിളിച്ചിരുത്തി കാരുണ്യത്തിനും പാപമോചനത്തിനും നരകമോചനത്തിനുമായി ആദ്യം അറബിയിലും പിന്നെ മലയാളത്തിലും ഉമ്മ ചൊല്ലിത്തരുന്ന പ്രാര്‍ത്ഥനകള്‍...
മൂന്നാം ക്ലാസില്‍ പഠിക്കുമ്പോഴായിരുന്നു ഞാന്‍ ആദ്യമായി നോമ്പു നോറ്റത്,ഒരു ഇരുപത്തിയേഴാം രാവിന്.സെല്ലമ്മായിയുടെ വീട്ടില്‍ പോയപ്പോള്‍ അവര്‍ നീട്ടിയ മിഠായി അറിയാതെ വാങ്ങിയെങ്കിലും നോമ്പിന്റെ കാര്യം ഓര്‍മ്മ വന്നതിനാല്‍ കഴിച്ചില്ല.ഉച്ചയോട് കൂടി ഞാന്‍ ഉമ്മാക്കൊരു വലിയ ലിസ്റ്റ് തന്നെ നല്‍കി,നോമ്പ് തുറന്ന് കഴിഞ്ഞാല്‍ കഴിക്കാനുള്ള സാധനങ്ങളുടെ.നാലര അഞ്ച് മണിയായതോടെ ക്ഷീണത്താല്‍ ഞാന്‍ കട്ടിലില്‍ കയറി കിടപ്പായി.എത്ര ക്ഷീണം തോന്നിയാലും നോമ്പ് മുറിക്കരുതെന്നും അത് അള്ളാഹുവിന് വേണ്ടിയുള്ളതുമാണെന്ന ഉമ്മയുടെ വാക്കുകള്‍ക്ക് മുമ്പില്‍ പിടിച്ചു നിന്നു, എഴ് മണിയോടടുത്ത് നോമ്പ് തുറക്കുന്നത് വരെ.
നോമ്പെടുത്ത് ഉമ്മയുടെ വീട്ടില്‍ പോകുന്നതായിരുന്നു സന്തോഷമുള്ള മറ്റൊരു കാര്യം.നോമ്പുകാരി എന്ന പേരില്‍ വെല്ലിമ്മമാരുടെ പ്രത്യേക വാല്‍സല്യം.കുട്ടികളെല്ലാം കൂടി ഒന്നിച്ചുള്ള അത്താഴം.പക്ഷെ അവിടെ നിന്നും നോമ്പെടുത്താല്‍ ഒരു പ്രശ്നമുണ്ട്,പന്ത്രണ്ട് മണിയോടെ കുട്ടികള്‍ ഒരോരുത്തരായി സ്റ്റോര്‍ റൂമിലേക്ക് നടന്ന് തുടങ്ങും.ആ പ്രലോഭനങ്ങളായിരുന്നു എതിര്‍ത്തു നില്‍ക്കാന്‍ ഏറ്റവും ബുദ്ധിമുട്ട്.
അങ്ങനെയെത്രയെത്ര മാമ്പഴക്കാലങ്ങള്‍...
പത്ത് വര്‍‌ഷം മുമ്പ് അറബി കുടുംബത്തോടൊപ്പമുള്ള നോമ്പ് കാലവും ഒരിക്കലും മറക്കാന്‍ കഴിയാത്തത് തന്നെ.ദുബായിലെ മറ്റ് റംസാന്‍ അനുഭവങ്ങളും സ്നേഹത്തിന്റേയും സാഹോദര്യത്തിന്റേയും ഓര്‍മ്മകള്‍ നല്‍കുന്നത് തന്നെ.പ്രത്യേകിച്ചും കഴിഞ്ഞ കുറെ വര്‍ഷങ്ങളായി നാട്ടുകാര്‍ നടത്തുന്ന സമൂഹനോമ്പ് തുറ,കൂട്ടായ ഒരു പ്രാര്‍ത്ഥനാനുഭവത്തോടൊപ്പം ഒന്നാം ക്ലാസ്സു മുതല്‍ കൂടെ പഠിച്ച പലരേയും വീണ്ടും കണ്ട്മുട്ടാനുള്ള അവസരവും നല്‍കി.
ഇന്നലെയായിരുന്നു ആജുവിന്റെ ആദ്യത്തെ നോമ്പ്.അത്താഴമൊന്നും കഴിച്ചില്ലെങ്കിലും ഞാന്‍ പ്രതീക്ഷിച്ചത്ര ക്ഷിണമൊന്നും മൂപ്പര്‍ക്കുണ്ടായില്ല.വര്ഷങ്ങള്ക്ക് മുമ്പ് ഞാന്‍ ആദ്യത്തെ നോമ്പെടുത്തപ്പോള്‍ ശക്തിയായി കൂടെ നില്‍ക്കുമ്പോള്‍ ഉമ്മായുടെ മനസ്സില്‍ എന്തായിരുന്നു എന്ന് വര്ഷങ്ങള്ക്ക് ശേഷം ഒന്നു കൂടി മനസ്സിലായി ഇന്നലെ.
മാനസികവും ആത്മീയയുമായ ഒരു പാട് ഉയര്‍ച്ച പ്രതീക്ഷിച്ചാണ് എല്ലാവരും ഒരോ റംസാനേയും വരവേല്‍ക്കുന്നത്.ഈ ഒരു മാസം നമുക്ക് പകര്‍ന്ന് നല്‍‌കുന്ന ചൈതന്യവും സന്ദേശങ്ങളും ശിഷ്ടജീവിതത്തിലും കൂടെകൊണ്ട് നടക്കാന്‍ നമുക്കേവര്‍ക്കും കഴിയുമാറാകട്ടെ.
പുലര്‍ച്ച അത്താഴത്തിനായി ഉമ്മാക്ക് കൂട്ടിനെഴുന്നേറ്റിരുന്നതാണ് നോമ്പിനെ കുറിച്ചുള്ള ആദ്യത്തെ ഓര്‍മ്മ.പിന്നെ ഞങ്ങള്‍ കുട്ടികളെയെല്ലാം അടുത്ത് വിളിച്ചിരുത്തി കാരുണ്യത്തിനും പാപമോചനത്തിനും നരകമോചനത്തിനുമായി ആദ്യം അറബിയിലും പിന്നെ മലയാളത്തിലും ഉമ്മ ചൊല്ലിത്തരുന്ന പ്രാര്‍ത്ഥനകള്‍...
മൂന്നാം ക്ലാസില്‍ പഠിക്കുമ്പോഴായിരുന്നു ഞാന്‍ ആദ്യമായി നോമ്പു നോറ്റത്,ഒരു ഇരുപത്തിയേഴാം രാവിന്.സെല്ലമ്മായിയുടെ വീട്ടില്‍ പോയപ്പോള്‍ അവര്‍ നീട്ടിയ മിഠായി അറിയാതെ വാങ്ങിയെങ്കിലും നോമ്പിന്റെ കാര്യം ഓര്‍മ്മ വന്നതിനാല്‍ കഴിച്ചില്ല.ഉച്ചയോട് കൂടി ഞാന്‍ ഉമ്മാക്കൊരു വലിയ ലിസ്റ്റ് തന്നെ നല്‍കി,നോമ്പ് തുറന്ന് കഴിഞ്ഞാല്‍ കഴിക്കാനുള്ള സാധനങ്ങളുടെ.നാലര അഞ്ച് മണിയായതോടെ ക്ഷീണത്താല്‍ ഞാന്‍ കട്ടിലില്‍ കയറി കിടപ്പായി.എത്ര ക്ഷീണം തോന്നിയാലും നോമ്പ് മുറിക്കരുതെന്നും അത് അള്ളാഹുവിന് വേണ്ടിയുള്ളതുമാണെന്ന ഉമ്മയുടെ വാക്കുകള്‍ക്ക് മുമ്പില്‍ പിടിച്ചു നിന്നു, എഴ് മണിയോടടുത്ത് നോമ്പ് തുറക്കുന്നത് വരെ.
നോമ്പെടുത്ത് ഉമ്മയുടെ വീട്ടില്‍ പോകുന്നതായിരുന്നു സന്തോഷമുള്ള മറ്റൊരു കാര്യം.നോമ്പുകാരി എന്ന പേരില്‍ വെല്ലിമ്മമാരുടെ പ്രത്യേക വാല്‍സല്യം.കുട്ടികളെല്ലാം കൂടി ഒന്നിച്ചുള്ള അത്താഴം.പക്ഷെ അവിടെ നിന്നും നോമ്പെടുത്താല്‍ ഒരു പ്രശ്നമുണ്ട്,പന്ത്രണ്ട് മണിയോടെ കുട്ടികള്‍ ഒരോരുത്തരായി സ്റ്റോര്‍ റൂമിലേക്ക് നടന്ന് തുടങ്ങും.ആ പ്രലോഭനങ്ങളായിരുന്നു എതിര്‍ത്തു നില്‍ക്കാന്‍ ഏറ്റവും ബുദ്ധിമുട്ട്.
അങ്ങനെയെത്രയെത്ര മാമ്പഴക്കാലങ്ങള്‍...
പത്ത് വര്‍‌ഷം മുമ്പ് അറബി കുടുംബത്തോടൊപ്പമുള്ള നോമ്പ് കാലവും ഒരിക്കലും മറക്കാന്‍ കഴിയാത്തത് തന്നെ.ദുബായിലെ മറ്റ് റംസാന്‍ അനുഭവങ്ങളും സ്നേഹത്തിന്റേയും സാഹോദര്യത്തിന്റേയും ഓര്‍മ്മകള്‍ നല്‍കുന്നത് തന്നെ.പ്രത്യേകിച്ചും കഴിഞ്ഞ കുറെ വര്‍ഷങ്ങളായി നാട്ടുകാര്‍ നടത്തുന്ന സമൂഹനോമ്പ് തുറ,കൂട്ടായ ഒരു പ്രാര്‍ത്ഥനാനുഭവത്തോടൊപ്പം ഒന്നാം ക്ലാസ്സു മുതല്‍ കൂടെ പഠിച്ച പലരേയും വീണ്ടും കണ്ട്മുട്ടാനുള്ള അവസരവും നല്‍കി.
ഇന്നലെയായിരുന്നു ആജുവിന്റെ ആദ്യത്തെ നോമ്പ്.അത്താഴമൊന്നും കഴിച്ചില്ലെങ്കിലും ഞാന്‍ പ്രതീക്ഷിച്ചത്ര ക്ഷിണമൊന്നും മൂപ്പര്‍ക്കുണ്ടായില്ല.വര്ഷങ്ങള്ക്ക് മുമ്പ് ഞാന്‍ ആദ്യത്തെ നോമ്പെടുത്തപ്പോള്‍ ശക്തിയായി കൂടെ നില്‍ക്കുമ്പോള്‍ ഉമ്മായുടെ മനസ്സില്‍ എന്തായിരുന്നു എന്ന് വര്ഷങ്ങള്ക്ക് ശേഷം ഒന്നു കൂടി മനസ്സിലായി ഇന്നലെ.
മാനസികവും ആത്മീയയുമായ ഒരു പാട് ഉയര്‍ച്ച പ്രതീക്ഷിച്ചാണ് എല്ലാവരും ഒരോ റംസാനേയും വരവേല്‍ക്കുന്നത്.ഈ ഒരു മാസം നമുക്ക് പകര്‍ന്ന് നല്‍‌കുന്ന ചൈതന്യവും സന്ദേശങ്ങളും ശിഷ്ടജീവിതത്തിലും കൂടെകൊണ്ട് നടക്കാന്‍ നമുക്കേവര്‍ക്കും കഴിയുമാറാകട്ടെ.
Labels: ഓര്‍മ്മക്കുറിപ്പ്
posted by വല്യമ്മായി at 10:12 am
14
comments
