ആശ വിതച്ച് നിരാശ കൊയ്യുന്നവര്‍

ക്ലോക്കില്‍ ആറടിക്കുന്നത് കേട്ട് അവള്‍ എണീറ്റു.നേരിയ തല കറക്കമുണ്ട്;സാരമില്ല ഇനിയും കിടന്നാല്‍ പണിയൊന്നും നടക്കില്ല. നേരെ അടുക്കളയിലേക്ക് പോയി.ഒരടുപ്പത്ത് ചായക്കും മറ്റേതില്‍ ചോറിനും വെള്ളം വെച്ചു.അടുപ്പിന്‍റെ അടുത്തായുള്ള ചെറിയ ജനല്‍ തുറന്നു.റോഡിന്‍റെ മറുവശത്തുള്ള റൊട്ടി കടയില്‍ തിരക്ക് തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു.ആ കട രാവിലെ നാല് മണിക്കു തുറന്നാല്‍ പാതി രാത്രിക്കേ അടക്കൂ.പൊടി കുഴക്കലും പരത്തലും അടുപ്പിലിട്ട് തകൃതിയായി ചുടുകയും ചെയ്യുന്ന രണ്ട് കൈകള്‍. “അമ്മേ,ആ അങ്കിളിനെന്താ തലയില്ലേ” മോള്‍ ഒരു ദിവസം ചോദിച്ചതോര്‍മ്മ വന്നു.

ഓ,ആലോചിച്ച് നേരം പോയതറിഞ്ഞില്ല.ബ്രഷും പേസ്റ്റുമെടുത്ത് ബാത്ത് റൂമിലേക്ക് നടക്കുമ്പോള്‍ തികട്ടി വന്ന പുളി വെള്ളം അടക്കി പിടിച്ചു.

കുളി കഴിഞ്ഞ് വന്ന് കറിയുണ്ടാക്കാന്‍ നോക്കിയപ്പോഴാ,രണ്ട് തക്കാളിയും കുറച്ച് പച്ച മുളകും മാത്രം ബാക്കി.രണ്ട് മാസത്തെ പറ്റ് കൊടുക്കാതെ ഇനിയെങ്ങിനെയാ ഗ്രോസറിയില്‍ നിന്നും സാധനം വാങ്ങുക.ജോലിക്ക് ചേര്‍ന്ന് മാസം രണ്ട് കഴിഞ്ഞിട്ടും പൈസയൊന്നും കിട്ടിയില്ല.ചേട്ടന്‍റെ കാര്യവും തഥൈവ.

തട്ടികൂട്ടിയ തക്കാളി ചമ്മന്തിയും ചോറും രണ്ട് പാത്രത്തിലാക്കി.തലേ ദിവസത്തെ കുബ്ബൂസിന്‍റെ ബാക്കി ചൂടാക്കി ജാമും പുരട്ടി മൂടി വെച്ചു.

ബാഗുമെടുത്ത് പുറത്തേക്കിറങ്ങവേ “ചേട്ടാ,ഭക്ഷണമെല്ലാം എടുത്ത് വെച്ചിട്ടുണ്ട്.മോള്‍ക്ക് പാലും കുബ്ബൂസും കൊടുത്ത് അപ്പുറത്തെ വീട്ടില്‍ ആക്കണേ” എന്നു വിളിച്ച് പറഞ്ഞു.

35 മിനുട്ടോളം നടക്കണം ഓഫിസിലെത്താന്‍.ഇത്തിരി സ്പീഡില്‍ തന്നെ നടന്നു.കൃത്യസമയത്ത് എത്തിയോ എന്നറിയാന്‍ മുതലാളി ഇപ്പോ വിളി തുടങ്ങും.വേഗത്തില്‍ നടന്നത് കൊണ്ടാണെന്നു തോന്നുന്നു;അടിവയറ്റില്‍ നല്ല വേദന.അത് കാര്യമാക്കാതെ നടത്തം തുടര്‍ന്നു.ഓഫീസിലെത്തിയപ്പോള്‍ കൃത്യം എട്ടടിക്കുന്നു.

ഫോണ്‍ കോളുകള്‍ക്കും റ്റൈപ്പിങ്ങിനുമിടയില്‍ ഒരു നിശ്വാസത്തിന് പോലും സമയം കിട്ടിയില്ല.ഉച്ചക്ക് ചോറു പാത്രം തുറന്നതേ ഓക്കാനം വന്നു.രണ്ട് പിടി വാരി തിന്ന് പാത്രമടച്ചു.ഒരിത്തിരി വിശ്രമത്തിനായി ഒന്നു ചാരിയിരുന്നപ്പൊള്‍ തലേദിവസം വന്ന അച്ഛന്‍റെ കത്തിലെ വാചകങ്ങളാണ് ഓര്‍മ്മ വന്നത്:“ നിങ്ങള്‍ക്ക് രണ്ടാള്‍ക്കും അവിടെ ജോലിയുള്ളപ്പോള്‍ ഞാനെങ്ങനേയാ മറ്റ് മക്കളോട് പൈസ ചോദിക്കുന്നത്”.ആലോചനകള്‍ പല വഴിക്ക് തിരിയും മുമ്പേ ഉച്ച ഭക്ഷണത്തിനുള്ള സമയം കഴിഞ്ഞു.പിന്നേയും ഫോണും ഫാക്സും റ്റൈപ്പിങ്ങും.

ആറ് മണിക്ക് ബാഗുമെടുത്ത് ഇറങ്ങാന്‍ തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ ഇന്‍റര്‍കോമില്‍ മുതലാളി. “ഹാവൂ,ശമ്പളം തരാനായിരിക്കും”.

“നീ നാളെ മുതല്‍ ജോലിക്ക് വരേണ്ട.”.വയറ്റില്‍ നിന്നെന്തൊക്കെയോ ഉരുണ്ട് കയറുന്ന മാതിരി.പുറത്തേക്കിറങ്ങി നടക്കുകയായിരുന്നോ ഓടുകയായിരുന്നോ,ഒരു വിധത്തില്‍ വീടെത്തി.ചേട്ടനും മോളും വാതിക്കല്‍ തന്നെ.

“എന്നോട് നാളെ മുതല്‍ ചെല്ലേണ്ടാ എന്ന് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്” .ഒരു സ്വാന്തനത്തിനായി കാതോര്‍ക്കവേ കേട്ടത്:“എനിക്കും നാളെ മുതല്‍ പണിയില്ല.”

വിശന്ന് കരയുന്ന മോളേയുമെടുത്ത് അകത്ത് കയറുമ്പോള്‍ അവളുടെ മനസ്സ് ശൂന്യമായിരുന്നു.